Jak poleciałam za darmo do Portugalii i co z tego wynikło

Każdy chce podróżować za darmo. To truizm graniczący z mitem, bo przecież wiadomo, że całkowicie za darmo to można dostać tylko ołówek z Ikei lub ewentualnie ulotkę na ulicy. W zależności od lokalizacji tejże ulicy, za nic można dostać również w gębę.  Mnie się to jednak udało. I nie mam tu na myśli zdobycia odcisku pięści na mojej twarzy, lecz podróżowanie całkowicie, bezkompromisowo i na wskroś za darmo.

Już widzę te podniesione w niedowierzaniu brwi i słyszę kłębiące się w głowach pytania: ale jak? Jak to możliwe? Bez obaw, spieszę z wyjaśnieniami. 

Tanie latanie, tanie podróżowanie, czyli słów kilka o spodniach bez kieszeni

Pewnie wiecie, że tanie podróżowanie mam opanowane w stopniu co najmniej zaawansowanym. Zawsze płaciłam za moje wojaże z własnej kieszeni, a że kieszenie w spodniach mam udawane, to i płaciłam niewiele. Jednak nawet mnie do tej pory nie zdarzyło się polecieć gdzieś i nie wydać ani na transport, ani na noclegi, ani na jedzenie absolutnie nic.  Aż do teraz.

Moim zwyczajowym sposobem na tanie podróżowanie jest korzystanie ze zbioru sprawdzonych metod. Po pierwsze, szukanie okazji. Nie w biurach podróży, lecz korzystając z różnego rodzaju wyszukiwarek lotów. Takie podejście wiąże się z koniecznością dostosowania się do narzuconych terminów, ale nawet przy odrobinie elastyczności można ten niewielki mankament bez problemu przełknąć. 

Wybrzeże Atlantyku

Kiedy już upoluję supertani lot, zabieram się za rezerwowanie noclegów i ewentualnie samochodu czy innych dodatków (tu również znam kilka sposobów na znaczne cięcie kosztów: bonusy na kartach, triki rezerwacyjne, kody, punkty lojalnościowe i inne środki zaradcze na drożyznę).

Samodzielne planowanie całego wyjazdu ma mnóstwo zalet, choć może być nieco czasochłonne. Za to owocem tego wysiłku jest idealnie skrojony na moje potrzeby wyjazd, dopasowany do mnie równie perfekcyjnie jak wspomniane już spodnie z udawanymi kieszeniami. 

W ten sposób udawało mi się lecieć dosłownie za parę złotych, mieć darmowe noclegi, czy nawet wynająć samochód z trzykrotnie wyższej półki niż wynikałoby z opłaconego zamówienia.  Ale tym razem udało mi się nie zapłacić absolutnie nic za cztery dni pobytu w Portugalii. I to w wersji praktycznie all inclusive. 

Sanktuarium Bom Jesus w Bradze

Cała prawda o darmowej Portugalii 

Teraz będzie samo mięcho, więc w tym miejscu mogą zacząć czytać ci, którzy darowali sobie mój jakże rozbudowany wstęp. Przechodzę do sedna i rozwiewam wszelkie wątpliwości. 

Jak to się stało, że pojechałam za darmo do Portugalii? Cóż, jak to zwykle bywa w przypadku cyników: dało o sobie znać zrządzenie losu lub inne siły kosmiczne. Pewnego pięknego dnia otrzymałam na redakcyjnego maila zaproszenie do udziału w wyjeździe prasowym organizowanym przez pewną tanią linię lotniczą  i Organizację Turystyki Portugalii Północnej. A wszystko to z okazji otwarcia nowych połączeń z Wrocławia i Katowic do Porto. 

Nie trzeba było pisać do mnie dwa razy, od razu zabrałam się za wypełnianie dość rozbudowanego formularza zgłoszeniowego. A że palce miałam rozgrzane od całego dnia pracy, poszło mi to całkiem sprawnie. Minęło parę dni, otrzymałam odpowiedź od organizatorów i za tydzień leciałam już do Portugalii. 

A tam czekało na mnie jedzenie, zwiedzanie, wino, prywatny transport, jedzenie, wino, jedzenie, jedzenie... haha, czyli ziścił się mój sen, w którym ktoś mówi czule w moim kierunku: tak, to ona, ta jedyna! A po chwili wskazuje na pełen po brzegi stół i dodaje: ta jedyna, która potrafi to wszystko zjeść sama! 

Zatem wcinałam aż mi się uszy trzęsły cudeńka portugalskiej kuchni: olbrzymie krewetki, bycze ogony (jakie to było pyszne!), ośmiornice, desery, suszone ryby i wiele innych. Dałam się oprowadzać po Porto, Bradze, Viana do Castelo i Bracelos jak typowy turysta, zwiedzałam hotele (sic!) i bez skrępowania woziłam się wynajętym busem. Choć harmonogram był mocno napięty, unosiłam się już w takim stanie odprężenia i relaksu, że nic nie było w stanie strącić mnie z puszystej chmurki spokoju. Nawet parogodzinne spóźnienia, które w normalnych okolicznościach doprowadziłyby mnie do szału.

Krewetki giganty

Nie ma co ukrywać, mój wyczyn darmowego wyjazdu do Portugalii jest raczej jednorazowy i nie do odtworzenia w zasadzie dla nikogo. Co nie zmienia faktu, że lista rzeczy, które chciałabym wykonać przed śmiercią skróciła się o kolejną pozycję. Podróż za 0 zł mogę już z niej wykreślić.

Wkrótce na blogu pojawią się relacje z miejsc, które odwiedziłam w mojej podróży za jeden uśmiech, więc sprawdzajcie nowości! A ja oddalam się dokończyć trawienie poportugalskich resztek.